Vijftien feburari 2012 is het gebeurd: Nikki is geslaagd voor haar theorie examen! Gefeliciteerd, Nikki!

Dinsdagavond had ik er nog een hard hoofd in of ze wel of niet zou slagen….. En zij zelf denk ik ook. Om een uurtje of 21.00 even naar de Green Room waar Nikki heel hard aan het studeren was voor haar theorie examen.

Zwetend zat ze achter het beeldscherm: “Ik snap er echt helemaal niks van hoor! Bij het ene examen zeggen ze dit en bij het andere zeggen ze weer heel iets anders! Echt wel raar. Wat moet ik nou?”

Ik heb nog een poging gewaagd om iets uit te leggen maar ik merkte al dat het weinig zin had. Met een ongerust gevoel ging ik naar bed. Daar eenmaal liggend en in een diepe slaap gedommelend, spookte het volgende scenario door m’n hooofd:

Nikki zit naast me in de auto. Samen zijn we op weg naar Albert Heijn in onze wonderschone woonplaats. Plotseling hoor ik haar gillen: “Idioot, rij door! Pap, er achteraan en kleven, kleven, kleven!” Ik gooide het stuur om en scheurde achter de bejaarde vrouw aan die het van schrik met haar rollator op een lopen had gezet! Na 5 meter had ik haar al ingehaald en stapte samen met Nikki uit de auto.”Zo, zei Nikki, nou moet je me toch eens vertellen, ouwe tang, hoe je het in je hoofd haalt om zo maar voor ons op een zebrapad over te steken!! Hoe durf je!” De vrouw had inmiddels zelf al haar portable defribillator tevoorschijn gehaald en stond zichzelf met schokken van 1500V weer tot leven te wekken.

Nadat Nikki en ik weer ingestapt waren en richting de AH reden schrok ik wakker! Zou ik Nikki in mijn auto durven laten rijden? Of is het misschien beter om in een kleine auto te beginnen. Bijvoorbeeld die van haar zus….

Ben benieuwd hoe dit verder gaat!