Eens in de zoveel tijd moet je jezelf een keer iets kado doen. Helemaal als het in het leven een beetje tegen zit. Dat is iets vrouwelijks heb ik uit betrouwbare bron vernomen. 

Het begon allemaal ruim 3 jaar geleden, december 2009, toen ik zo’n zelfde gevoel had. Ik moest en zou meer van mijn vrouwelijke kant laten zien. Het enige onzekere was dat ik geen idee had hoe ik dat moest doen. BH’tje kopen? Stiekem netkousen onder mijn strakke mannelijke spijkerbroek dragen? Elke dag meer dan een uur voor de spiegel gaan staan? Naar de kapper gaan en mezelf een permanentje en ‘hair extentions’ laten aanmeten? Ik had werkelijk geen idee. Op Internet ben ik een zoektocht begonnen naar mannen met hetzelfde probleem. Medestrijders. Lotgenoten. En het gekke was dat alle medestrijders en lotgenoten ook geen idee hadden hoe ze met mijn probleem moesten omgaan. Een aantal van hen waren zelfs in een sociaal isolement terecht gekomen, durfden gewoon niet meer het huis uit. Je vrouwelijke kant laten zien bleek niet zo makkelijk te zijn als ik en mijn lotgenoten dachten.

Uiteindelijk ben ik een volledig andere weg ingeslagen, ik zocht het niet meer in dingen die ik aan mezelf of mijn uiterlijk zou kunnen veranderen of verbeteren. Ik zocht het in een puur vrouwelijke karakter eigenschap: geld uitgeven! En dan het liefst aan volledig nutteloze dingen. En dan ook nog het liefst aan nutteloze dingen die veel geld kosten en waarvan je later zegt: “Dat had ik verdorie beter niet kunnen doen!” Zelfs als mannelijke man wist ik plotseling hoe dat voelde en hoe ik dat moest doen. Nutteloze dingen kopen waarvan je later spijt krijgt. Ik bedacht mij dat ik daar al een ruime ervaring in had opgebouwd:
De aanschaf van een 3D televisie, terwijl ik met maar één oog helemaal geen 3D kan zien!
De aanschaf van een kleuren laser printer, terwijl ik ook nog eens kleurendoof ben.
De aanschaf van een dure fles Château Neuf du Pape terwijl ik eigenlijk liever aan een glaasje Roosvicee nip.
Het zijn maar enkele voorbeelden, maar de ervaring was er niet minder om.

Mijn oplossing bleek www.dell.nl te heten. De vriendelijke jongeman aan de andere kant van de lijn bleek de meest behulpzame heer te zijn die maar voor te stellen is.
“Natuurlijk kunt u 4 GB in uw Alien Aurora Computer doen, maar aangezien uw Intel Core i7 980 processor voorzien is van ‘triple memory channel’ is het verstandiger om er 6 GB in te installeren.” Natuurlijk geloofde ik hem.
“En nu we het er toch over hebben”, vervolgde hij, “ikzelf zou er een GTX260 videokaart in doen en als OS Windows 7 64 bit professional.” En natuurlijk was ik het ook nu met hem eens. Het ging er tenslotte om, om zoveel mogelijk geld uit te geven waar ik later spijt van zou krijgen.
Toen ik even geen antwoord gaf op de vragen van de inmiddels opdringerige jongeheer gilde hij: “Waterkoeling, meneer! Uw PC heeft waterkoeling nodig! Geloof me maar!” En, u raadt het al, de Alien Aurora heeft waterkoeling. Ik zag mezelf al met een gieterje Pokon de PC koelen maar dat scheen dan nog net niet nodig te zijn.

De Alien Aurora draait al een aantal jaren naar volle tevredenheid. Games, zware grafische applicaties, het maakt mijn Alien niks uit. Hij doet het allemaal zonder een centje pijn.
Het was dus mislukt! Ik had geen spijt van mijn aankoop. Sterker nog, de verwachting is dat mijn Alien en ik nog wel enige jaren met elkaar vooruit kunnen. Maar dat vrouwelijke gevoel is er nu weer. Het zit even tegen. De toekomst is onzeker maar ook uitdagend. Ik moet iets nieuws aanschaffen.
Mijn gedurfde actie is om mijn huidige GTX260 videokaart in m’n Alien te vervangen door een Asus ENGTX570 DCII/2Dis/1280MD5 videokaart. Enige nadeel is dat ‘ie drie slots in beslag neemt.

Snapt u het nog? Hoeft niet. Het gaat erom dat ik mezelf iets kado heb gedaan. Mijn vrouwelijke kant heeft gewonnen. En zo moeilijk was het eigenlijk niet eens….