Al enige tijd liep ik te tobben met een probleem wat ik had met het verbinden naar een draadloos netwerk. Thuis werkte alles perfect, verbinding maken met het eigen netwerk verliep vlekkeloos. Maar als ik mijn laptop meesleepte naar een ander, dan kon ik niet verbinden met het WiFi netwerk daar. De melding van mijn Windows 8 laptop was onverbiddelijk: Cannot connect to network. Of zoiets.…..

Waarom thuis wel en ergens anders niet? Het was mij een raadsel. De netwerkkaart is een Qualcomm Atheros AR5BWB222 Wireless Network Adapter. Na de upgrade van mijn laptop van W7 naar Windows 8 heb ik het idee dat het gezeur is begonnen. En aan de ene kant klopte die gedachte ook wel want er moesten allerlei nieuwe W8 drivers geïnstalleerd worden voor de bewuste netwerk kaart. De kaart draaide vrolijk op driver versie 10.0.0.221. Na deze drivers opnieuw te hebben geïnstalleerd vond mijn laptop het hartstikke leuk om naar mijn eigen netwerk te verbinden maar niet naar een ander.
Een paar weken geleden had ik een ‘computerdag’ bij mijn broer. Ook hij heeft een draadloos netwerk waar ik gebruik van mag maken. Om hem te helpen is een goed functionerende internetverbinding onontbeerlijk. Vanaf zijn internetverbinding kan ik dan moeiteloos een RDP sessie opzetten naar mijn Linux server en hem op die manier laten zien hoe een en ander werkt. Behalve op die bewuste dag! Aanmelden bij zijn draadloze netwerk lukte niet. Dezelfde nietszeggende melding van Windows 8 dat het niet ging lukken. Er stond nog net niet bij dat ik beter op kon houden met zoeken naar een oplossing. Voor mij was het een beetje een domper op de anders zo gezellige dag. Ik kan het namelijk niet hebben als ik een probleem niet op kan lossen. Het is een soort ziekte. Ik blijf ermee bezig, doelgericht zoeken naar een mogelijke oplossing. Kan er niet mee stoppen. Het MOET opgelost worden. En ik rust niet voordat het ook daadwerkelijk opgelost is. Deze karaktereigenschap is daardoor zowel mijn positieve als ook mijn negatieve. Positief, doordat het in 99% van de gevallen tot een kant en klare oplossing leidt. Negatief, doordat ik met sommige problemen zo lang kan bezig zijn dat het al mijn aandacht vergt. Dit kost een hoop energie, en ik kan er op dat moment geen andere dingen meer bij hebben.
Tot deze laatste categorie behoorde ook het draadloze verbindingsprobleem. Helemaal doordat ik een paar dagen geleden gevraagd werd om bij de buurvrouw haar netwerk eens langs te lopen en eventueel te verbeteren. Natuurlijk wilde ik dit doen en vol goede moed begaf ik mij met laptop naar de buuf. Eenmaal daar aangekomen had ik de router met een RJ45 kabel met mijn laptop verbonden. Tot zover niks aan de hand. Met deze bekabelde verbinding heb ik wachtwoorden aangepast, netwerkpoorten uitgezet (Port mapping) en WiFi aangepast met een nieuw SSID en password. Deze laatste wijziging zorgde ervoor dat ik een test met mijn laptop moest uitvoeren om te kijken of alles naar behoren werkte.
En daar gingen we weer! Dezelfde melding dat ‘ie niet kon verbinden met het draadloze netwerk! Gek werd ik ervan! Ik werd weer terug in mijn probleem geslingerd. Plotseling was het er weer, en weer was ik er de hele tijd mee bezig. Gelukkig kon ik met de laptop van de buuf testen of alles in orde was. Met de buurvrouw heb ik afgesproken dat ik haar WiFi netwerk mag misbruiken om er mee te testen.
Deze testen leverde in het begin niks op. Het verhaal bleek weer hetzelfde: verbinden naar eigen netwerk gaat prima, verbinden naar het WiFi netwerk van een ander gaat gewoon niet! Zo stilletjes aan begon ik de moed op te geven, maar dat gevoel druist regelrecht tegen alles in waarin ik geloof namelijk dat het gewoon opgelost moet worden! Klaar, geen discussie!
Nadat ik mijn pilletjes had ingenomen werd ik weer iets rustiger en kon ik er weer helder over nadenken. Niet dat het tot een oplossing leidde, maar er begon zich een plan te vormen in m’n hoofd. Een plan waar ik iets mee kan. Het plan:

Mijn dochter is de gelukkige eigenaresse van eenzelfde laptop als die ik heb. En met eenzelfde bedoel ik ook eenzelfde. Identiek dus. En haar laptop doet het perfect met verbinden naar WiFi. Ook die van een ander, bijvoorbeeld die van mijn broer. Daardoor leefde ik in de veronderstelling dat het probleem zich in mijn Windows installatie moest bevinden. Aangezien ik nogal een hobbyist ben en graag loop te rommelen met computer had ik waarschijnlijk was mijn  Windows 8 installatie om zeep geholpen. Tenminste, dat dacht ik. De werkelijkheid bleek heel anders.
Uiteindelijk heb ik mijn harddisk in haar laptop geschroefd en verdomd, alles werkt perfect! Moeiteloos kreeg ik een verbinding met de WiFi van de buuf. Geen Windows 8 installatie probleem dus. Ik had er echter wel een hardware probleem bij…. Gelukkig betekende dit ook dat ik mijn laptop niet opnieuw hoefde te installeren.
Bij de plaatselijke gereedschapswinkel heb ik een set schroevendraaiers gekocht en heb in een vlaag van verstandsverbijstering mijn laptop uit elkaar gehaald. Waarschijnlijk betekent dit: nee-meneer-u-heeft-geen-garantie-meer-op-uw-laptop-want-u-heeft-zelf-lopen-klooien. Het kon me geen moer schelen, ik moest weten wat het probleem is. Uiteindelijk bleek dat het WiFi netwerkkaartje in de laptop voorzien is van twee aansluitingen voor de antennes. Eén daarvan was in mijn laptop kapot waardoor hij al die tijd op 1 antenne heeft gewerkt. Normaal zou dit geen probleem mogen zijn, maar mijn laptop maakte daar dus wel een probleem van.
Uit een oude laptop heb ik een antenne gehaald met een juiste aansluiting die weer op mijn WiFi kaartje paste. Nu ben ik geen held in solderen, en ik wilde niet mijn complete laptop uit elkaar halen, due heb ik besloten om een houtje touwtje oplossing te gebruiken. Het resultaat is dat ‘ie het weer perfect doet. Ik kan koppelen met de WiFI van de buuf. Ook bij anderen werkt alles weer.
Ik kan weer andere mensen helpen. Probleem opgelost. En ik hou er een voldaan gevoel aan over want mijn doorzettingsvermogen heeft weer resultaat opgeleverd.